PARAFIA TRÓJCY PRZENAJŚWIĘTSZEJ W RUDZIE ŚLĄSKIEJ-KOCHŁOWICACH

PIELGRZYMKA DO PORTUGALII

TERMIN: 15.02- 22.02.2025

LIZBONA - CABO DA ROCA - SINTRA - FATIMA - NAZARE BATALHA - TOMAR - COIMBRA - SANTIAGO DE COMPOSTELA BRAGA - SAMEIRO - PORTO 

1 dzień: Godz. 3:00 wyjazd autokarem na lotnisko w Krakowie. Przelot do LIZBONY- zwiedzanie: zabytkowa średniowieczna dzielnica z pchlim targiem Alfama, położona u stóp Zamku Św. Jerzego, katedra Se, kościół Św. Antoniego Padewskiego- stojący w miejscu domu rodzinnego Świętego, dzielnica Belem, z pięknym klasztorem Hieronimitów, Pomnik Odkrywców, którzy z Lizbony wyruszali na podbój Nowego Świata oraz Wieża Belem. Wieczorem zakwaterowanie w domu pielgrzyma, obiadokolacja i nocleg 

2 dzień: Śniadanie, wykwaterowanie. Przejazd autokarem w stronę CABO DA ROCA, czyli najdalej wysuniętego na zachód przylądka Europy kontynentalnej- to tutaj kończy się ziemia i zaczyna bezkres oceanu. Chwila na wspaniałe zdjęcia i podziwianie widoków zapierających dech w piersiach. Następnie przejedziemy do SINTRY- to górzyste miasteczko, które zawsze było owiane aurą tajemniczości. Dzięki swojemu położeniu między górami i oceanem, panuje tu bardzo specyficzny mikroklimat, który kilka wieków temu skłonił rodzinę królewską do wybudowania na tamtejszych wzgórzach letnich rezydencji. Zwiedzanie wnętrz jednego wybranego pałacu. Wieczorem przyjazd do FATIMY. Zakwaterowanie, kolacja i nocleg. 

3 dzień: Udział we Mszy św. w Sanktuarium. Nawiedzenie kaplicy objawień, która powstała w miejscu, gdzie zjawiła się Matka Boża. Przejście do Bazyliki Różańcowej, w której znajdują się groby małych wizjonerów (Hiacynty i Franciszka) oraz siostry Łucji dos Santos. Przejazd do miejsc związanych z życiem pastuszków: do wioski ALJUSTREL, gdzie znajdują się ich rodzinne domy. Udział w Drodze Krzyżowej. Modlitwa w dolinie CABECO, gdzie w 1916 roku małym pastuszkom objawił się Anioł Pokoju. Powrót do Fatimy. Czas wolny na prywatną modlitwę i indywidualne nawiedzenie sanktuarium. Wieczorem Obiadokolacja. Udział w modlitwie różańcowej i procesji światła połączonej z niesieniem figury Matki Bożej. Nocleg. 

4 dzień: Po śniadaniu przejazd do starego Sanktuarium Maryjnego z łaskami słynącą figurą Matki Bożej Karmiącej w NAZARE, w dzielnicy „O Sitio” usytuowanego na szczycie klifu, z którego rozpościera się majestatyczny widok na wspaniałe plaże dawnej miejscowości rybackiej, która obecnie posiada statut nadmorskiego kurortu. W drodze powrotnej krótki postój w miejscowości BATALHA. Zwiedzanie zespołu klasztornego Matki Boskiej Zwycięskiej uchodzącego za wspaniałe arcydzieło gotyku, z grobowcami władców portugalskich, wpisanego na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Po południu powrót do Fatimy, obiadokolacja i nocleg. 

5 dzień: Śniadanie. Pobyt w FATIMIE. Udział we Mszy św. Czas wolny na indywidualną modlitwę i zakup pamiątek. Po południu przejazd do TOMAR. Nawiedzenie Klasztoru Chrystusa znajdującego się na liście UNESCO i będącego zarazem jednym z najciekawszych zabytków całej Portugalii. Na zwiedzających największe wrażenie robi Charola, czyli pierwsza świątynia Zakonu Templariuszy, która została wybudowana na planie szesnastoboku w ten sposób, że zakonnicy mogli uczestniczyć w Mszy na koniach. Wieczorem obiadokolacja. Dla chętnych udział w modlitwie różańcowej i procesji światła połączonej z niesieniem figury Matki Bożej. Nocleg. 

6 dzień: Śniadanie, wykwaterowanie. Przejazd do COIMBRY- dawnej stolicy Portugalii. Zobaczymy m.in. najstarszy uniwersytet w Portugalii, Starą Katedrę oraz Klasztor SS. Karmelitanek, gdzie przebywała Siostra Łucja. Po południu przejazd do SANTIAGO DE COMPOSTELA- jednego z najstarszych po Jerozolimie i Rzymie sanktuariów pielgrzymkowych świata. Modlitwa przy grobie Świętego Jakuba, następnie zwiedzanie barokowej katedry oraz spacer malowniczymi uliczkami miasta. Zakwaterowanie w hotelu, obiadokolacja i nocleg.

7 dzień: Po śniadaniu wykwaterowanie z hotelu i ostatni spacer po Santiago. Następnie przejazd do BRAGA będącego jednym z najstarszych miast Portugalii, kolebki chrześcijaństwa na zachodzie Płw. Iberyjskiego. Zwiedzanie Sanktuarium Bom Jesus z malowniczą drogą krzyżową i imponującymi schodami- to religijny i architektoniczny symbol Portugalii. Następnie przejazd do pobliskiego SAMEIRO, gdzie na wzgórzu Monte Sameiro mieści się słynne Sanktuarium Maryjne (w 1982 r. pielgrzymował tu św. Jan Paweł II). Po południu przejazd do PORTO. Ten dzień zakończymy degustacją wina Porto w jednej z lokalnych winiarni. Zakwaterowanie w hotelu, obiadokolacja i nocleg.

8 dzień: Po śniadaniu wykwaterowanie i zwiedzanie PORTO- drugiego do wielkości miasta Portugalii, malowniczo położonego nad brzegami rzeki Duoro. Zwiedzanie historycznego centrum: kościół Św. Franciszka, Katedra Se z tarasem widokowym, most Ponte de Dom Luis I, nastrojowa dzielnica Ribeira. Przejazd na lotnisko w Porto. O godz. 16:15 wylot do Krakowa. Transfer autokarem do miejsca wyjazdu.

ŚWIADCZENIA:

- przelot samolotem; - opłaty lotniskowe, bagaż podręczny, bagaż główny 20 kg; 

- przejazdy klimatyzowanym, komfortowym autokarem w Polsce i Portugalii;

 - zakwaterowanie: 7 noclegów w hotelach 2*/3* (1 nocleg w Lizbonie, 4 noclegi w Fatimie, 1 nocleg w Santiago de Compostela, 1 nocleg w Porto), pokoje 2- osobowe z łazienkami; 

- wyżywienie: 7 śniadań i 7 obiadokolacji, 

- opieka pilota- przewodnika; 

- rezerwacja mszy św. 

- duchowa opieka kapłana;

 - ubezpieczenie KL , NNW, CP (choroby przewlekłe), bagaż SIGNAL IDUNA S.A.; 

- składki na Turystyczny Fundusz Gwarancyjny i Turystyczny Fundusz Pomocowy; 

CENA: 4700 PLN przy grupie 50-55 os. + 120 EUR i 4800 PLN przy grupie 45- 50 os. + 120 EUR

CENA NIE ZAWIERA: napojów do obiadokolacji

 dopłata do pokoju 1- osobowego 900 zł 

UWAGI: Kwota 120 € jest przeznaczona na realizację programu: bilety wstępu, degustacja wina w Porto, lokalni przewodnicy, taksy turystyczne, zestawy audio-guide. Płacimy ją pilotowi po przylocie do Portugalii. Program wyjazdu jest ramowy, kolejność zwiedzanych obiektów ustala przewodnik.

Do udziału w wyjeździe potrzebny jest WAŻNY dowód osobisty lub paszport.

W miarę możliwości czasowych, przy pobycie w Fatimie (3 lub 5 dzień) planujemy również wizytę w grotach Moeda https://www.grutasmoeda.com/ 

Ze względu na odległy termin i wahania kursu walut, cena zostanie urealniona pod koniec roku 2024 

Program przygotowany w oparciu o loty Lufthansa z Krakowa 

LH1627 15 luty Kraków 06:00- Monachium 07:25 LH1778 15 luty Monachium 11:00- Lizbona 13:20 LH1179 22 luty Porto 16:15- Frankfurt 20:05 LH1370 22 luty Frankfurt 21:20- Kraków 22:55 

Zapisy w kancelarii parafialnej.
Przy zapisie obowiązuje zaliczka 1.000 zł.
Wpłat dokonujemy na konto Parafii: BANK PKO 42 1020 2401 0000 0102 0153 3132 Parafia Trójcy Przenajświętszej, ul. Tunkla 2, 41-707, Ruda Śląska (Kochłowice)

REKOMENDUJEMY UBEZPIECZENIE KOSZTÓW REZYGNACJI obejmujące rezygnację z powodu nieszczęśliwego wypadku/nagłego zachorowania + zachorowania na COVID-19. Ubezpieczenie obejmuje również choroby przewlekłe i utratę pracy. Składkę ubezpieczeniową w kwocie 330 zł należy wpłacić do 7 dni od wpłaty zaliczki na wyjazd, na konto biura: Santander Bank 51 1090 2590 0000 0001 2303 7371 w tytule przelewu wpisujemy: 'FATIMA 2025, imię nazwisko uczestnika, data urodzenia'

Przygotowujemy się do uroczystości Bożego Ciała.
W tym roku przejdziemy następującymi ulicami:
od kościoła, Oddziałów Młodzieży Powstańczej, Do Dworca, Radoszowską, Wschodnią, Kamienną,
Brzozową, Oświęcimską, Józefa Piłsudskiego do sanktuarium Matki Bożej z Lourdes.

Usytuowanie ołtarzy planujemy:

Ołtarz 1: ul. Do Dworca 4 (rodzina Kaput) – pomaga młodzież oazowa

Ołtarz 2: ul. Radoszowska 145 (rodziny Kudelko, Baucz) – pomaga Odnowa w Duchu Świętym i Wieczernik Modlitwy

Ołtarz 3: ul. Oświęcimska (Rodzina Matysik) pomaga schola Familia

Ołtarz 4: ul. Piłsudskiego przy sanktuarium – przygotowuje Domowy Kościół

Spotkanie organizacyjne dla osób przygotowujących ołtarze odbędzie się w środę 22 maja o godz. 18.45 w domu katechetycznym.

Prosimy sąsiadów z ulic przylegających do ołtarzy o pomoc w ich przygotowaniu i przystrojeniu. Na procesję Bożego Ciała zapraszamy Wszystkich Parafian, a szczególnie dzieci w strojach komunijnych, poczty sztandarowe i Związek Górnośląski. Na trasie przejścia procesji zachęcamy Parafian do przystrojenia swoich okien emblematami eucharystycznymi.

Święcenia Diakonatu w naszej parafii

Do przyjęcia święceń diakonatu przygotowuje się nasz parafianin - pan Krzysztof Kaput.

W ostatnich latach uczestniczył w przygotowaniu teologiczno - pastoralnym prowadzonym przez Ośrodek Formacji Diakonów Stałych Archidiecezji Katowickiej. W roku 2022 z rąk abpa Adriana Galbasa przyjął posługę lektora. Obecnie jest akolitą, a posługę tę przyjął w lutym 2023 roku w naszej parafii, także z rąk abpa Galbasa. Jest mężem i ojcem dwóch dorosłych synów.

Otoczmy modlitwą p. Krzysztofa i jego rodzinę w czasie bezpośredniego przygotowania do święceń diakonatu.

SERDECZNIE ZAPRASZAMY NA ŚWIĘCENIA DIAKONATU

W najbliższy wtorek 9 kwietnia w naszej kochłowickiej Parafii będziemy świadkami niecodziennego wydarzenia. Nasz parafianin, akolita Krzysztof Kaput, przyjmie święcenia w stopniu diakonatu.

- Proszę opowiedzieć nam kilka słów o sobie.

- W Kochłowicach mieszkam od 15 lat, stąd właśnie pochodzi moja małżonka, której mama, a moja teściowa uczęszczała do jednej klasy szkoły podstawowej z ks. Wojciechem Grzywoczem (śmiech). Jednak z Olą poznaliśmy się w Halembie. Parafią mojego chrztu, jest MB Różańcowej na Halembie 1. Tam także przystąpiłem do wczesnej Komunii św. Wówczas nie było jeszcze nowego kościoła pw. Bożego Narodzenia z którym związane było moje nastoletnie życie. W tym nowym kościele przyjąłem sakrament bierzmowania, byłem ministrantem i oazowiczem. Naszym ówczesnym moderatorem był późniejszy dyrektor katowickiej Caritas ks. Krzysztof Bąk. Organizował on letnie i zimowe wyjazdy dla dzieci i młodzieży z niepełnosprawnościami, gdzie ich opiekunami byliśmy my – młodzież. Było to naprawdę coś niesamowitego i w tej formie nie do zorganizowania w dniu dzisiejszym. Poznaliśmy się z Olą właśnie tam - na halembskiej Oazie - pokochaliśmy i tam przed 30 laty zawarliśmy sakrament małżeństwa. Mamy dwóch dorosłych synów i dwoje wnucząt. Jestem szczęśliwym mężem i dziadkiem.

- Skąd wziął się w ogóle pomysł na bycie diakonem?

- Pierwszą osobą, od której usłyszałem: „nie myślałeś, żeby zostać diakonem, bo czytałem, że w Polsce został wprowadzony diakonat stały?” był mój kuzyn ks. Grzegorz Kaput. To był czas, kiedy przebywał on na misjach w Zambii i podczas swojego urlopu zadał mi to pytanie. Wtedy odpowiedziałem mu, że poczytam o tym, co to takiego. Minęło kilka lat i takie samo pytanie usłyszałem od naszego ówczesnego proboszcza – ks. Jerzego Lisczyka. Było to już po tym, jak zostałem nadzwyczajnym szafarzem Komunii świętej. W naszej archidiecezji trwał wówczas II Synod, a jednym z jego „owoców” miało być wprowadzenie na tym terenie diakonatu stałego. Jemu także odpowiedziałem – poczytam o tym, co to takiego. Jesienią 2016 r. pojawiły się dokumenty posynodalne, a w nich taki zapis: „Jednocześnie katowicki Kościół z wdzięcznością przyjmuje i wspiera trwającą od niedawna posługę diakonów stałych, ufając, że Pan pomnoży w przyszłości liczbę tych cennych współpracowników biskupa i prezbiterów.” – było to zielone światło dla mężczyzn chcących się formować na diakonów stałych. Ja jednak najpierw skorzystałem z innego „owocu” II Synodu, którym była Szkoła Katechetów Parafialnych. Udałem się do proboszcza po akceptację mojej decyzji i opinię. Ten wręczając mi ją tylko się śmiał i nie chciał nic więcej powiedzieć. Jak za moment się przekonałem uczestnictwo w tych zajęciach było obowiązkowe dla kandydatów do diakonatu stałego, których tam właśnie poznałem. Już wtedy na poważnie zacząłem myśleć o tej drodze. Pragnienie służby, niesienia pomocy, ratowania życia i bycie potrzebnym towarzyszą mi od najmłodszych lat.

- To skąd taka zwłoka w podjęciu decyzji?

- W naszej kochłowickiej parafii miało dojść do zmiany proboszcza. Ustępujący proboszcz, którego błogosławieństwo i pełną aprobatę miałem, przechodził na emeryturę. Nie miałem żadnej pewności, że nowy proboszcz będzie chciał „mieć” diakona stałego w parafii. Okazało się jednak, że ks. Jacek Błaszczok bardzo ucieszył się tym faktem i błogosławił mojej decyzji. Mało tego, kiedy dowiedział się, że ukończyłem Szkołę Katechetów Parafialnych wystąpił o misję kanoniczną dla mnie do katechezy parafialnej. Od tego też czasu prowadzę w parafii spotkania katechumenatu dorosłych.

- A jaka była reakcja małżonki o planach związanych z diakonatem?

- To bardzo dobre pytanie (śmiech). Byliśmy na pielgrzymce w Ziemi Świętej. Pomyślałem, że lepszej okazji by zapytać ją o zdanie właśnie tu – nad Jeziorem Genezaret – miał nie będę. Opowiedziałem jej wówczas o moich poruszeniach serca w tym kierunku, o tych dwóch rozmowach z kapłanami, którzy niezależnie mnie o to zapytali. Odpowiedź Oli była mniej więcej taka jaką usłyszał św. Paweł na Aeropagu - posłuchamy cię o tym innym razem - a dokładniej za rok (śmiech). Przez rok przyglądała mi się, czy dalej chcę, czy już mi „przeszło”. Po roku faktycznie wyraziła zgodę. Wówczas zgłosiłem się do Ośrodka Formacji Diakonów Stałych Archidiecezji Katowickiej aby to moje poruszenie serca oddać pod rozeznanie Kościoła – czy faktycznie jest ono powołaniem.

- To była ustna zgoda małżonki, jak to wygląda w takiej sytuacji?

- Ta pierwsza zgoda była wyrażona podczas spotkania z ks. Arcybiskupem, który dopuszczał osobiście każdego z mężczyzn do formacji. Byliśmy na takim spotkaniu u Abpa Skworca z ks. Błaszczokiem. Temat zgody małżonki jest tu bardzo istotny, otóż na każdym kolejnym etapie formacji, a możemy wyróżnić: admissio (po pierwszych 6 miesiącach aspirantury), lektorat (po pierwszym roku formacji), akolitat (po drugim roku formacji) małżonka wyraża pisemną zgodę na kontynuację formacji, przyjęcie kolejnych posług oraz na przyjęcie święceń diakonatu. Ta ostatnia zgoda, to nie jest „tak, zgadzam się” ale „tak, ja tego chcę”. Moja małżonka i nasi synowie rozumieją moją decyzję i bardzo mnie wspierają.

- Jak wygląda posługa diakona stałego, mam na myśli „co może” taki diakon?

- Przede wszystkim nie należy traktować diakona jako „mini” księdza, który trochę mniej może. Diakon pełni posługę słowa, liturgii i miłości. Jest to potrójna posługa, którą powinien pełnić jednocześnie. Może głosić słowo Boże, proklamować Ewangelię i mówić homilie. Podczas liturgii w zakresie, w jakim diakon ma prawo i obowiązek, tzn. oprócz czytania Ewangelii, pełnić posługę przy kielichu, Mszale i być już zwyczajnym szafarzem Komunii świętej. Może udzielać sakramentu chrztu, przewodniczyć obrzędom pożegnania, pogrzebu i pochowania, udzielać wiatyku umierającym, błogosławić małżeństwa, przewodniczyć w nabożeństwach oraz zajmować się w imieniu Kościoła dziełami miłosierdzia. Nie może natomiast odprawiać Mszy świętej, spowiadać i namaszczać chorych, bo jest to zarezerwowane dla prezbiterów.

- Jak będzie wyglądała ta posługa w naszej parafii?

- Chciałbym skupić się na podstawowym zadaniu diakona, to znaczy posłudze miłości i miłosierdzia. Bardziej zaopiekować się osobami starszymi i osamotnionymi z naszej parafii. Oczywiście decyzję co do obszaru posługiwania diakona oraz charakteru tej posługi – zawsze podejmuje proboszcz.

- Czy diakon stały staje się etatowym pracownikiem parafii?

- Diakon po przyjęciu święceń otrzymuje od biskupa dekret, taki sam jaki otrzymują księża, w którym kierowany jest do posługi w parafii zamieszkania. Nie staje się on jednak pracownikiem parafii. Diakon stały nie pobiera wynagrodzenia od parafii, a utrzymuje siebie i swoją rodzinę z pracy zawodowej - tej którą wykonywał przed przyjęciem święceń.

- Jaki jest strój diakona stałego i jak należy się do niego zwracać?

- Reguluje to statut diakona stałego danej diecezji, gdzie taka posługa funkcjonuje. W naszej archidiecezji strojem diakona stałego jest strój świecki. Podczas pełnienia posługi liturgicznej strojem tym jest alba i stuła noszona z lewego ramienia na prawy bok lub alba, stuła i dalmatyka. Zaś co do nazewnictwa, to diakon stały nie używa w odniesieniu do siebie formy „ksiądz”, a jedynie określenia „diakon”, dodając swoje imię i nazwisko.

- Dziękuję bardzo za rozmowę.

- Ja także dziękuję i proszę o modlitwę za mnie i moją rodzinę.

Święcenie pokarmów na stół wielkanocny odbędzie się

w Wielką Sobotę

od 9.00 do 17.00

o każdej pełnej godzinie